عیاء

عیاء. [ ع َ ] (ع مص ) درماندن در کار یا به مراد خود راه نیافتن و استواریش را نتوانستن . (از منتهی الارب ). نیافتن راه مطلوب خود و یا عاجز گشتن از آن و محکم کردن آن نتوانستن . (از اقرب الموارد). عَی ّ. رجوع به عَی ّ شود. || ندانستن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).