عیارةلغتنامه دهخداعیارة. [ رَ ] (ع اِمص ) آشکارگی و شهرت . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). || اسم است از «عارَت القصیدة» هرگاه قصیده بین مردم سائر و متداول گردد. (ازاقرب الموارد). شهرت شعر و قصیده . (ناظم الاطباء).
