عیب سوز

عیب سوز. [ ع َ / ع ِ ] (نف مرکب ) عیب سوزنده . ازبین برنده ٔ عیب . سوزنده ٔ نقص و عیب :
خامشی او سخن دلفروز
دوستی او هنر عیب سوز.

نظامی .