عیب کوش

عیب کوش . [ ع َ /ع ِ ] (نف مرکب ) به عیب کوشنده . آنکه در راه عیب کوشد. کوشنده بر معایب . مبرم بر خطا و نقص :
هرکه سخن نشنود از عیب پوش
خود شود اندر حق خود عیب کوش .

امیرخسرو دهلوی .

بر من رسواشده ٔ عیب کوش
عیب تو پوشی که توئی عیب پوش .

میرخسرو (از آنندراج ).