عیدی
لغتنامه دهخدا
عیدی . (ص نسبی ، اِ مرکب ) آنچه روزهای اعیاد به کسی دهند. (آنندراج ). عطا و بخشش و خلعت و هدیه ای که در روز عید به کسی دهند. (ناظم الاطباء). آنچه در عید قربان و عید فطر و توسعاً در نوروز وجز آن ، سران به زیردستان دهند از زر و سیم و جز آن .دست لاف . عیدانه . (یادداشت مرحوم دهخدا) :
عیدی و نوروزی از شه هیچ نستانم مگر
بارگی ّ خاص وترکی درج گوهر بر میان .
نه حافظ می کند تنها دعای خواجه تورانشاه
ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی .
بغیر حلقه ٔ جوشن چو عیدی اطفال
ندیده اند خلایق به دست خویش درم .
|| عطا و هدیه . (فرهنگ فارسی معین ).
عیدی و نوروزی از شه هیچ نستانم مگر
بارگی ّ خاص وترکی درج گوهر بر میان .
؟ (از المعجم ).
نه حافظ می کند تنها دعای خواجه تورانشاه
ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی .
حافظ.
بغیر حلقه ٔ جوشن چو عیدی اطفال
ندیده اند خلایق به دست خویش درم .
علی خراسانی (از آنندراج ).
|| عطا و هدیه . (فرهنگ فارسی معین ).