عین قبول
لغت‌نامه دهخدا
عین قبول . [ع َ / ع ِ ن ِ ق َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) یا به عین قبول . چشم پذیرش . نظر قبول . دیده ٔ قبول :
در عین قبول تو خرد را
یک رنگ نموده کفر و ایمان .
ای مرد دشمنان چه سگ و دوستان چه خاک
آنجا که حق به عین قبولت کند نظر.
در عین قبول تو خرد را
یک رنگ نموده کفر و ایمان .
خاقانی .
ای مرد دشمنان چه سگ و دوستان چه خاک
آنجا که حق به عین قبولت کند نظر.
خاقانی .
