عیه عیهلغتنامه دهخداعیه عیه . [ هَِ هَِ ] (ع صوت مرکب ) زجری است شتران را تا حبس شوند. (از اقرب الموارد). بمعنی عاه عاه است . (از منتهی الارب ). رجوع به عاه عاه شود.
