غاذیة
لغت‌نامه دهخدا
غاذیة. [ ی َ ] (ع ص ) نعت فاعلی از غذو. (منتهی الارب ).
- قوه ٔ غاذیة ؛ یکی از سه قوه ٔ نباتیه و آن دودیگر نامیه و مولده است . قوه ای که غذا را تغییر دهدو مشابه غذاخوار کند تا جای آنچه را که بتحلیل رفته است پرسازد. قوتی که غذا را تحلیل کند و جزو بدن سازد. (منتهی الارب ). نام قوتی است که در غذا تصرف کند و آن را مشابه جوهر بدن گرداند و متصل و ملصق به اعضا نماید. (غیاث ). یکی از چهار قوه ٔ طبیعیه ٔ مخدومه است . و هی قوة تتسلم الغذا من الخادمة فتفعل فیه التشبیه و الالصاق . (تذکره ٔ انطاکی ج 1 ص 13).
|| (اِ) دایه . ج ، غواذی . (مهذب الاسماء). غواذ. (اقرب الموارد). || رگی است . (منتهی الارب ). عرق سمیت به لانها تغذو دماً. (تاج العروس ). || جای از سر کودک که می جنبد مانند غاذة. (از منتهی الارب ). من الصبی الرماعة مادامت رطبة فاذا صلبت و صارت عظماً فهی یافوخ . ج ، غواذی . (تاج العروس ).
- قوه ٔ غاذیة ؛ یکی از سه قوه ٔ نباتیه و آن دودیگر نامیه و مولده است . قوه ای که غذا را تغییر دهدو مشابه غذاخوار کند تا جای آنچه را که بتحلیل رفته است پرسازد. قوتی که غذا را تحلیل کند و جزو بدن سازد. (منتهی الارب ). نام قوتی است که در غذا تصرف کند و آن را مشابه جوهر بدن گرداند و متصل و ملصق به اعضا نماید. (غیاث ). یکی از چهار قوه ٔ طبیعیه ٔ مخدومه است . و هی قوة تتسلم الغذا من الخادمة فتفعل فیه التشبیه و الالصاق . (تذکره ٔ انطاکی ج 1 ص 13).
|| (اِ) دایه . ج ، غواذی . (مهذب الاسماء). غواذ. (اقرب الموارد). || رگی است . (منتهی الارب ). عرق سمیت به لانها تغذو دماً. (تاج العروس ). || جای از سر کودک که می جنبد مانند غاذة. (از منتهی الارب ). من الصبی الرماعة مادامت رطبة فاذا صلبت و صارت عظماً فهی یافوخ . ج ، غواذی . (تاج العروس ).
