غالیه سایی
لغت‌نامه دهخدا
غالیه سایی . [ ی َ / ی ِ ] (حامص مرکب ) غالیه سائی . خوشبوی سازی . عطاری :
آن جام صدف ده که بخندد چو دم صبح
چون صبح نمود آن صدف غالیه سایی .
ببوی زلف رخت میروند و می آیند
صبا بغالیه سائی و گل به جلوه گری .
و رجوع به غالیه سودن شود.
آن جام صدف ده که بخندد چو دم صبح
چون صبح نمود آن صدف غالیه سایی .
خاقانی .
ببوی زلف رخت میروند و می آیند
صبا بغالیه سائی و گل به جلوه گری .
حافظ.
و رجوع به غالیه سودن شود.
