غثةلغتنامه دهخداغثة. [غ َث ْ ث َ ] (ع ص ) مؤنث غث . (منتهی الارب ). || برهه ای از بهار که چارپا بدان رسد. یقال : اغتثت الخیل و اغتفت ؛ اذا اصابت شیئاً من الربیع. (معجم البلدان ). || گوسفند لاغر. (اقرب الموارد).
