غثو

غثو. [ غ َث ْوْ ] (ع مص ) غثاء آوردن سیل و درشورانیدن چراگاه را: غثا الوادی غثواً. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || زیاد شدن خاشاک در جائی : غثا الوادی غثواً و غُثُوّاً؛کثر فیه الغثاء. غُثُوّ. غثی . (اقرب الموارد). || به تهوع آوردن . ایجاد استفراغ . (دزی ج 2).