غث و سمین

غث و سمین . [ غ َث ْ ث ُ س َ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) لاغر و فربه . (برهان قاطع) (آنندراج ). کنایه از اندک و بسیار. (برهان قاطع). || کنایه از نیک و بد. || کنایه از قوی و ضعیف . || کنایه از توانگر و درویش . || کنایه از دو چیز نقیض یکدیگر. (برهان قاطع) (آنندراج ) :
وجود رحمت یزدان محمد عربی
پناه ملک و ملک افتخار غث و سمین .

؟ (از آنندراج ).

- سخن (کلام ) غث و سمین ؛سخن استوار و نااستوار. منسجم و غیرمنسجم . فصیح و غیرفصیح :
این سخن مختصر اولیتر از آنک
در سخن غث و سمین میگویم .

مجیر بیلقانی .

رجوع به غث و رجوع به سمین شود.