غدغدکلغتنامه دهخداغدغدک . [ غ ُ غ ُ دَ ] (اِ) سنای کاذب . رجوع به سنای کاذب شود، و نام غدغدک را در پل زنگوله ٔ کجور به این درختچه دهند. رجوع به دار گنده شود.
