غدیانلغتنامه دهخداغدیان . [ غ َدْ ] (ع ص ) چاشت خوار. (منتهی الارب ): الغدیان ؛ المتغدی ، یقال : رجل غدیان و امراءة غدیا؛ ای متغدّ و متغدّیة. (اقرب الموارد).
