غذاخورلغتنامه دهخداغذاخور. [ غ ِ/ غ َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) غذاخورنده . خورنده ٔ هر خوراکی جز شیر. در تداول عامه گویند: این بچه هنوز غذاخور نشده است ؛ یعنی تنها باید به او شیر داد.
