غذادهلغتنامه دهخداغذاده . [ غ ِ / غ َ دِه ْ ] (نف مرکب ) غذادهنده . طعام دهنده . مغذی : غم ز دل زاد و خورد خون دلم خون مادر غذاده پسر است .خاقانی .