غریف
لغتنامه دهخدا
غریف . [ غ َ ] (اِخ ) ابن عیاش دیلمی ، تابعی است . (منتهی الارب ). در تاج العروس آمده ، غریف بن دیلمی تابعی است و به قولی غریف بن عیاش است و از اهل شام بود.از فیروز دیلمی روایت کند و از صحابه است و ابراهیم بن ابی عبلة نیز از وی روایت کند. (از تاج العروس ).
