غزوه ٔ طائف

غزوه ٔ طائف . [ غ َزْ وَ ی ِ ءِ ] (اِخ ) این غزوه به سال هشتم هجرت واقع شد. رسول خدا از حنین به قصد طائف حرکت کرد و خالدبن ولید را بر مقدمه فرستاد، و طایفه ٔ ثقیف در حصن خود قرار گرفته آماده ٔ جنگ شده بودند. رسول اکرم در نزدیکی قلعه ٔ طائف فرودآمد و به جنگ پرداخت . از مسلمانان گروهی زخمی شدند و 12تن به قتل رسیدند که از جمله ٔ آنان عبداﷲبن ابی ، امیةبن مغیرة و سعیدبن العاص بودند. و عبداﷲبن ابی بکر نیز تیر خورد و پس از مدتی بر اثر جراحت آن درگذشت . رسول خدا قلعه را درمحاصره گرفت . در اثنای جنگ باز گروهی از مسلمانان کشته شدند. پیغامبر فرمان داد تاکهای آنان را ببرند وبسوزانند، پس منادی مسلمانان ندا زد: هرکه از قلعه به سوی ما آید آزاد است . گروهی به سوی مسلمانان آمدند و کار بر اهل طائف سخت شد، و با این همه فتح طائف میسر نگردید، و با آنکه گروهی طالب جنگ بودند رسول خدا فرمان مراجعت داد و برگشتند. (از الطبقات الکبری تألیف ابن سعد چ بیروت 1376 هَ . ق . ج 2 ص 158 و 159). مقریزی در امتاع الاسماع نیز این جنگ را غزوه شمرده است ، و ابن اثیر آن را زیر عنوان ذکر حصارالطائف نقل کرده است . رجوع به امتاع الاسماع صص 415 - 420 و کامل ابن اثیر جزء دوم صص 128 - 129 و رجوع به طائف شود.