غسانی
لغتنامه دهخدا
غسانی . [ غ َس ْ سا ] (اِخ ) (متوفی به سال 636 هَ . ق .) محمدبن علی بن خضر، مکنی به ابوعبداﷲ و ابن عسکر، نحوی لغوی و مورخ . وی از افاضل قرن هفتم هجری قمری است و در فنون مذکور مصنفاتی دارد از قبیل ، الاربعون حدیثاً، التکمیل و الاتمام لکتاب التحریف و الاعلام عبدالرحمن سهیلی ، السلوة عن ذهاب البصر، المشرع الروی فی الزیارة علی غریبی الهروی ، و جز آن . و از اشعار اوست :
اصبر لما یعتریک تغنم
غنیمتی راحةو اجر
فان کل الخطوب لیلا
لابد یجلوه ضوء فجر.
اصبر لما یعتریک تغنم
غنیمتی راحةو اجر
فان کل الخطوب لیلا
لابد یجلوه ضوء فجر.
(از ریحانةالادب ج 3 ص 158).