غلاظ شداد
لغتنامه دهخدا
غلاظ شداد. [ غ ِ ظِ ش ِ ] (ص مرکب ) (ملائکه ٔ...) فرشتگان سخت و درشتخو و سنگدل . ستبرجگران سخت خشمان . (کشف الاسرار ج 10 ص 153). مأخوذ است از آیه ٔ «علیها ملائکة غلاظ شداد». (قرآن 6/66). غلاظ، ج ِ غلیظ. رجوع به شداد شود.
- مأمورین غلاظ شداد ؛مأمورین سخت و درشتخو و قسی القلب .
- مأمورین غلاظ شداد ؛مأمورین سخت و درشتخو و قسی القلب .