غلامی
لغت‌نامه دهخدا
غلامی . [ غ ُ ] (حامص ) بندگی . عبودیت . سمت غلام . غلام بودن . رجوع به غلام شود :
گر شوم بوده ای به غلامی به نزد خویش
با ریش شوم تر ببر ما هرآینه .
آن را که غلامی تو دادند
او را چه غم از هزار سلطان .
به غلامی تو ما را به جهان خبر برآمد
گرهی ز زلف کم کن کمری فرست ما را.
زمین بوسی کن از راه غلامی
چنان گو کاین چنین گوید نظامی .
ای شرف نام نظامی به تو
خواجگی اوست غلامی به تو.
مگر از هیأت شیرین تو میرفت حدیثی
نیشکر گفت کمربسته ام اینک به غلامی .
به جز غلامی دلدار خویش سعدی را
ز کار و بار جهان گر شهیست عار آید.
به غلامی تو مشهور جهان شد حافظ
حلقه ٔ بندگی زلف تو در گوشش باد.
گر شوم بوده ای به غلامی به نزد خویش
با ریش شوم تر ببر ما هرآینه .
عسجدی (دیوان ص 35).
آن را که غلامی تو دادند
او را چه غم از هزار سلطان .
خاقانی .
به غلامی تو ما را به جهان خبر برآمد
گرهی ز زلف کم کن کمری فرست ما را.
خاقانی .
زمین بوسی کن از راه غلامی
چنان گو کاین چنین گوید نظامی .
نظامی .
ای شرف نام نظامی به تو
خواجگی اوست غلامی به تو.
نظامی .
مگر از هیأت شیرین تو میرفت حدیثی
نیشکر گفت کمربسته ام اینک به غلامی .
سعدی (طیبات ).
به جز غلامی دلدار خویش سعدی را
ز کار و بار جهان گر شهیست عار آید.
سعدی (خواتیم ).
به غلامی تو مشهور جهان شد حافظ
حلقه ٔ بندگی زلف تو در گوشش باد.
حافظ.
