غلطانداز
لغت‌نامه دهخدا
غلطانداز. [ غ َل َ اَ ] (نف مرکب ) چپ انداز. (آنندراج ). چوب انداز. به غلط. به خطا و از روی اشتباه . فریبنده :
در باغ سوی خانه ٔ بلبل شد و ما را
انداخت ز پا این حرکات غلطانداز.
دل به مطلب ز نگاه غلطانداز رسید
این هدف طالعی از تیر هوائی دارد.
|| (ن مف مرکب ) مجازاً در وصف تیری می آید که بر نشانه نرسد. (از آنندراج ) :
ناز و نیاز هردو کماندار حیرتند
تیر نظاره پر غلطانداز میشود.
- غلط انداز کردن ؛ قیمت چیزی را سخت به گزاف به مشتری کم اطلاع گفتن و امثال آن .
در باغ سوی خانه ٔ بلبل شد و ما را
انداخت ز پا این حرکات غلطانداز.
واله ٔ هروی (از آنندراج ).
دل به مطلب ز نگاه غلطانداز رسید
این هدف طالعی از تیر هوائی دارد.
صائب (از آنندراج ).
|| (ن مف مرکب ) مجازاً در وصف تیری می آید که بر نشانه نرسد. (از آنندراج ) :
ناز و نیاز هردو کماندار حیرتند
تیر نظاره پر غلطانداز میشود.
میرزا جلال اسیر (از آنندراج ).
- غلط انداز کردن ؛ قیمت چیزی را سخت به گزاف به مشتری کم اطلاع گفتن و امثال آن .
