غلط گوی

غلط گوی . [ غ َ ل َ ] (نف مرکب ) غلطگوینده . آنکه غلط و نادرست گوید: مغلاط؛ بسیار غلطگوی و غلطکن . (منتهی الارب ) :
ای طبیبان غلطگوی چه گویم که شما
نامبارک دم و ناسازدوائید همه .

خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 420).