غلغل کنان

غلغل کنان . [ غ ُ غ ُ ک ُ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) شور و غوغاکنان . در حال آواز برآوردن و فریاد کردن . هیاهوکنان :
همیگفت غلغل کنان از فرح
فمن دق باب الکریم انفتح .

سعدی (بوستان ).