غلوة

غلوة. [ غ َل ْ وَ ] (ع مص ) یکبار دور انداختن تیر را به نهایت قدرت یا به نهایت بلند کردن دست را در انداختن تیر. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد). اسم مرت از غَلْوْ. (اقرب الموارد). || (اِ)یک تیر پرتاب مسافت . ج ، غَلَوات ، غِلاء. (منتهی الارب ). منه المثل : جری المذکیات غلاء. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). غایت ، و آن انداختن تیر است به دورترین جایی که میتوان انداخت ، و مقدارش 200 تا 400 ذراع است . (از اقرب الموارد). تیر پرتاب ، و آن بیست و پنج یک فرسخ تام است . || نشانه . (منتهی الارب ).