غلیگر

غلیگر. [ غ ِ گ َ ] (ص مرکب ) گِلکار. (فرهنگ جهانگیری ). استاد گِلکار و بنا. غلیغر. (برهان قاطع). گلگر. رجوع به غلیغر و بنّاء شود.