غمم

غمم . [ غ َ م َ ] (ع مص ) فروگرفتن موی پیشانی و قفا را. (منتهی الارب ). || از عیوب خلقیه ٔ اسب است و آن بسیار بودن موی پیشانی است چنانکه چشم را فراگیرد. (از صبح الاعشی ج 2 ص 24).