غمناکی
لغت‌نامه دهخدا
غمناکی . [ غ َ ] (حامص مرکب ) غمگین بودن . غمناک و اندوهگین بودن :
شد درین خشت خانه ٔ خاکی
خشت نمناک شد ز غمناکی .
دید کین خیلخانه ٔ خاکی
نارد الا غبار غمناکی .
خاک زر شد هیأت خاکی نماند
غم فرح شد خار غمناکی نماند.
کتبت قصة شوقی و مدمعی باکی
بیا که بی تو بجان آمدم ز غمناکی .
|| (ص نسبی ) منسوب به غمناک . شخص اندوهگین :
چون گریزانی ز ناله ٔ خاکیان
غم چه ریزی بر دل غمناکیان .
شد درین خشت خانه ٔ خاکی
خشت نمناک شد ز غمناکی .
نظامی .
دید کین خیلخانه ٔ خاکی
نارد الا غبار غمناکی .
نظامی .
خاک زر شد هیأت خاکی نماند
غم فرح شد خار غمناکی نماند.
مولوی .
کتبت قصة شوقی و مدمعی باکی
بیا که بی تو بجان آمدم ز غمناکی .
حافظ.
|| (ص نسبی ) منسوب به غمناک . شخص اندوهگین :
چون گریزانی ز ناله ٔ خاکیان
غم چه ریزی بر دل غمناکیان .
مولوی (مثنوی ).
