غنادوستی

غنادوستی . [ غ َ ] (اِخ ) حسین بن عبداﷲ غنادوستی سرخسی ، مکنی به ابوعبداﷲ. ادیب و شاعر و فقیه بود. نزد قاضی ابوالفضل حارثی و قاضی ابی الحرث حارثی تفقه کرد، و از ابونصر محمدبن علی بن حجاج سرخسی حدیث شنید. این اشعار از اوست :
تبشر فی المنی ببقاء نفسی
و شیب الرأس ینذر بالتفانی
الی کم ذا التسلی بالتمنی
و کم هذا التمادی فی التوانی ؟!
اترضی أن تعیش و انت راض
من الدنیا بتعلیل الامانی .
(انساب سمعانی ورق 411 الف ) (اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 178).