غناظ

غناظ. [ غ ِ ] (اِخ ) جایی است در یمامه و باغی دارد. شاعر گوید :
و ان تک عن روض الغناظ معاصماً
تُغَض َّ بها سور یخاف انقصامها.

(از معجم البلدان ).