غنچه بستن

غنچه بستن . [ غ ُ چ َ / چ ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از غنچه آفریدن . (آنندراج ). آفریدن و ایجاد غنچه :
جان فدای دهنت باد که در باغ وجود
چمن آرای جهان خوشتر ازین غنچه نبست .

حافظ (از آنندراج ).

به تکلیف بهاران شاخسارم غنچه می بندد
اگر در دست من میبود اول بار میبستم .

صائب تبریزی (از بهار عجم ).