غنچه ٔ تیر
لغتنامه دهخدا
غنچه ٔ تیر. [ غ ُ چ َ / چ ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از پیکان است :
من کیستم آن ذره ٔ خورشید نظیرم
برطرف کله فتنه کند غنچه ٔ تیرم .
من کیستم آن ذره ٔ خورشید نظیرم
برطرف کله فتنه کند غنچه ٔ تیرم .
حکیم زلالی (از آنندراج ).