غنیمت گرفتن

غنیمت گرفتن . [ غ َ م َ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) غنیمت یافتن . گرفتن اموال دشمنان . غَنم . غُنم . غَنَم . غُنمان . غَنیمة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) :
ز هر جای چندان غنیمت گرفت
که لشکر همی ماند اندر شگفت .

فردوسی .

|| غنیمت شمردن . غنیمت دانستن :
بیا ساقی از ناله پیمانه گیر
چمن را غنیمت چو میخانه گیر.

ملاطغرا (از آنندراج ).

- به غنیمت گرفتن ؛ غنیمت شمردن . غنیمت دانستن : سخن وزیر به غنیمت گیر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 685).