غورین
لغت‌نامه دهخدا
غورین . (اِخ ) زمینی است . (منتهی الارب ) (معجم البلدان ). عبقسی گوید :
الم تر کعباً کعب غورین قد قلا
معالی هذا الدهر غیر ثمان
فمنهن تقوی اﷲ بالغیب ، انها
رهینة ما تجنی یدی و لسانی
و منهن جری جحفلا لجب الوغی
الی جحفل یوماً فیلتقیان
و منهن شربی الکأس و هی لذیذة
من الخمر لم تمزج بماء شنان .
الم تر کعباً کعب غورین قد قلا
معالی هذا الدهر غیر ثمان
فمنهن تقوی اﷲ بالغیب ، انها
رهینة ما تجنی یدی و لسانی
و منهن جری جحفلا لجب الوغی
الی جحفل یوماً فیلتقیان
و منهن شربی الکأس و هی لذیذة
من الخمر لم تمزج بماء شنان .
(از معجم البلدان ).
