غوغا انگیختن
لغتنامه دهخدا
غوغا انگیختن . [ غ َ / غُو اَ ت َ ] (مص مرکب ) فتنه و آشوب بپا کردن . فتنه انگیختن . هیاهو کردن و بانگ برآوردن . غوغا برافکندن . رجوع به غوغا شود :
چو دیدم که غوغائی انگیختم
رها کردم آن بوم و بگریختم .
چو دیدم که غوغائی انگیختم
رها کردم آن بوم و بگریختم .
سعدی (بوستان ).