غوغا برافکندن
لغتنامه دهخدا
غوغا برافکندن .[ غ َ / غُو ب َ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بانگ و فریاد برافکندن . فتنه و آشوب بپا کردن . فتنه انگیختن . غوغا انگیختن . هیاهو کردن . رجوع به غوغا شود :
از اشک خون پیاده و از دم کنم سوار
غوغا به هفت قلعه ٔ مینا برافکنم .
از اشک خون پیاده و از دم کنم سوار
غوغا به هفت قلعه ٔ مینا برافکنم .
خاقانی .