غیابت

غیابت . [ غ َ ب َ ] (ع اِ) تک چاه و تاریکی .این کلمه را در عربی با تاء مربوطه نویسند، ولی در رسم الخط قرآن کریم به تاء کشیده آمده است : و أجمعوا أن یجعلوه فی غیابت الجب (قرآن 15/12)؛ و در دل کردند که او را [ یوسف را ] در کنج چاه کنند. (تفسیر کشف الاسرار ج 5 ص 14). رجوع به غَیابة شود.