غیاث الدین

غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن جلال الدین بن شرف الدین رامپوری . از دانشمندان وشاعران مشهور هندوستان در قرن 13 هجری بود. در قصبه ٔ مصطفی آباد ایالت اگره واود هند زندگی میکرد. او راست : 1- غیاث اللغات ، لغت فارسی که 1242 هَ . ق . نوشته است . 2- منظومه ٔ «مفتاح الکنوز». 3- منظومه ٔ «شرح سکندرنامه » (چ لکهنو 1891 م .). 4- منظومه ٔ «نسخه ٔ باغ و بهار». علاوه بر اینها قصاید و اشعاری دیگر نیز سروده است . (از قاموس الاعلام ترکی ). کتاب دیگری نیز به نام کشف الاسرار در شرح قصاید بدرالدین چاچی و نیز شرحی بر گلستان سعدی نوشته است . (از مقدمه ٔ غیاث اللغات چ محمد دبیرسیاقی ص ب ). رجوع به همین مقدمه شود.