غیایة

غیایة. [ غ َ ی َ ] (ع اِ) سایه ٔ میغ و سایه ٔ آفتاب بامداد و شبانگاه و سایه ٔ علم . (مهذب الاسماء). سایه بان و هرچه بالای سر سایه کند، مانند: ابر و غبار و تاریکی و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). و منه الحدیث : تجی ٔ البقرة و آل عمران یوم القیمة کأنهما غامتان و غیایتان . (منتهی الارب ). ج ، غَیایات . (اقرب الموارد). || روشنایی شعاع آفتاب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). روشنی پرتو آفتاب نه خود پرتو. (از اقرب الموارد). || تک چاه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). قعر چاه . (از اقرب الموارد). با «غیابة» مقایسه شود.