غیبت گویلغتنامه دهخداغیبت گوی . [ غ َ /غ ِ ب َ ] (نف مرکب ) آنکه غیبت و بدگویی کند. غیبت کننده : دِلغِماظ؛ مرد آزمند و غیبت گوی . (منتهی الارب ).
