غیرت اصفهانی
لغت‌نامه دهخدا
غیرت اصفهانی . [ غ َ رَ ت ِ اِف َ ] (اِخ ) میرزا جعفر غیرت متوفی به سال 1215 هَ .ق . از شاعران و سادات مولوی اصفهان بود. از اوست :
افسوس که تا بوی گلی بود به گلشن
صیاد نیاویخت ز گلبن قفس ما.
و نیز گوید:
غمگین ز گردش فلک پرده در نیم
جور بتان پرده نشین میکشد مرا.
همچنین گوید:
شنیده ام که غمم را کسی بجانان گفت
چگونه گفت غمی را که بازنتوان گفت
دلم ز کوتهی روز وصل آگه بود
که قصه ٔ شب هجران بروز هجران گفت .
(از مجمع الفصحاء چ 1295 ج 2 ص 368). رجوع به همین کتاب صفحه ٔ مذکور، ریحانة الادب ج 3 ص 167،آتشکده ٔ آذر چ شهیدی ص 414، الذریعه ذیل «دیوان غیرت اصفهانی » و قاموس الاعلام ترکی شود.
افسوس که تا بوی گلی بود به گلشن
صیاد نیاویخت ز گلبن قفس ما.
و نیز گوید:
غمگین ز گردش فلک پرده در نیم
جور بتان پرده نشین میکشد مرا.
همچنین گوید:
شنیده ام که غمم را کسی بجانان گفت
چگونه گفت غمی را که بازنتوان گفت
دلم ز کوتهی روز وصل آگه بود
که قصه ٔ شب هجران بروز هجران گفت .
(از مجمع الفصحاء چ 1295 ج 2 ص 368). رجوع به همین کتاب صفحه ٔ مذکور، ریحانة الادب ج 3 ص 167،آتشکده ٔ آذر چ شهیدی ص 414، الذریعه ذیل «دیوان غیرت اصفهانی » و قاموس الاعلام ترکی شود.
