غیرت همدانی
لغت‌نامه دهخدا
غیرت همدانی . [ غ َ رَ ت ِ هََ م َ ] (اِخ ) (ملا...) شاعر دوره ٔ صفوی و معاصر نصرآبادی بود. این بیت از اوست :
ز تأثیر فغان جا در دل افکار خود کردم
چو آتش جا بسنگ از ناله های زار خود کردم .
همچنین گوید:
بهر گلشن که چون خورشید تابان چهره بنمایی
بروید همچو نرگس از زمین چشم تماشایی .
درباره ٔتوحید سراید:
دو لب ناید بهم از حرف توحید
به وحدانیتش شاهد همین بس .
و نیز گوید:
سنگ بر شیشه ٔ دلهای پریشان نزدم
ایمن از سنگ مکافات بود شیشه ٔ ما.
رجوع به همین تذکره شود.
ز تأثیر فغان جا در دل افکار خود کردم
چو آتش جا بسنگ از ناله های زار خود کردم .
همچنین گوید:
بهر گلشن که چون خورشید تابان چهره بنمایی
بروید همچو نرگس از زمین چشم تماشایی .
درباره ٔتوحید سراید:
دو لب ناید بهم از حرف توحید
به وحدانیتش شاهد همین بس .
و نیز گوید:
سنگ بر شیشه ٔ دلهای پریشان نزدم
ایمن از سنگ مکافات بود شیشه ٔ ما.
(از تذکره ٔ نصرآبادی ص 322).
رجوع به همین تذکره شود.
