غیهقة
لغتنامه دهخدا
غیهقة. [ غ َ هََ ق َ ] (ع مص ) سست کردن تاریکی چشم کسی را.(منتهی الارب ) (آنندراج ). ناتوان ساختن تاریکی چشم کسی را. غیهق الظلام عینه ؛ اضعف بصره . فغیهقت عینه ؛ ای ضعفت . || ناتوان شدن چشم کسی بسبب تاریکی . || سخت تاریک شدن . (از اقرب الموارد).
