غیوث

غیوث . [ غ ُ ] (ع اِ) ج ِ غَیث . (اقرب الموارد) (تفلیسی ) (المنجد). بارانها. (آنندراج ) :
فلسفیی گفت چون دانی حدوث
حادثی ابر چه داند غیوث .

مولوی (مثنوی ).

رجوع به غَیث شود.