فاخته گون
لغتنامه دهخدا
فاخته گون . [ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) برنگ فاخته . خاکستری :
چو شد ز نم زدن ابرهای فاخته گون
درخت باغ چو طاوس جلوگی خرم .
ریخته آسمان فاخته گون
از هوا فاخته ، ز فاخته خون .
فاخته فریادکنان صبحگاه
فاخته گون کرده فلک را به آه .
چو شد ز نم زدن ابرهای فاخته گون
درخت باغ چو طاوس جلوگی خرم .
سوزنی .
ریخته آسمان فاخته گون
از هوا فاخته ، ز فاخته خون .
نظامی .
فاخته فریادکنان صبحگاه
فاخته گون کرده فلک را به آه .
نظامی .