فاران

فاران . (اِخ ) موضع مغاره ها. بیابانی است که بنی اسرائیل در آنجا گردش کردند، و حدودش از شمال دشت شور و زمین کنعان ،از شرق وادی عربه که فاصله ٔ بین فاران و کوههای موآب و خلیج عقبه است ، از جنوب دبّةالرمله که فاصله ٔ بین آنجا و کوههای سیناست ، و از طرف مغرب دشت شام است که بین آنجا و خلیج سویس و مصر قرار گرفته است . فاران دشتی است مرتفعکه به صحراهای اطراف خود سرازیر می شود و دارای بعضی از کوههای آهکی است . ابراهیم و اسحاق مطابق روایات تورات در برخی از سفرهای خود در این دشت غربت اختیارکردند. هاجر هنگامی که از نزد ابراهیم رانده شد در این دشت ساکن گردید. به نام این دشت در موارد دیگر نیز در کتاب مقدس برمی خوریم . (از قاموس کتاب مقدس ).