فارسی

فارسی . (اِخ ) ابراهیم بن علی ، مکنی به ابواسحاق . از اعیان علم لغت و نحو بود. وی به بخارا آمد و مورد احترام واقع شد. فرزندان بزرگان و کاتبان به شاگردی نزد او رفتند و او تا پایان عمر در بخارا بود و در دیوان رسائل نیز سمتی داشت . شعر نیز میگفت . این شخص را ابومنصور ثعالبی در میان شعرای قرن چهارم و پنجم هجری نام برده و از تاریخ زندگانی او دقیقاً سخنی نگفته است . رجوع به یتیمة الدهر چ مصر ج 4 ص 75 شود.