فاطر
لغت‌نامه دهخدا
فاطر. [ طِ ] (ع ص ) آفریننده . خالق . (زمخشری ). || آغازکننده در کار. (ناظم الاطباء). || (اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی . نوآفریننده . (مهذب الاسماء).
- فاطرالسموات ؛ ابن عباس گوید: من نمیدانستم که فاطرالسموات چیست تا اینکه روزی دو اعرابی به نزد من آمدند که بر سر مالکیت چاهی نزاع داشتند و یکی آنها به دیگری میگفت : «أنا فَطَرْتُها» (من آن راکنده ام )؛ یعنی من آن را بنیاد نهاده ام . (از اقرب الموارد). آفریننده ٔ آسمانها. خدا : رب قد آتیتنی من الملک و علمتنی من تأویل الاحادیث فاطر السموات و الارض . (قرآن 101/12).
|| (سوره ٔ...) سورة الملائکه . سوره ٔ سی وپنجم قرآن پیش از یس . از سوره های مکیه و دارای 45آیه است . (المنجد). || (ع ص ) بعیر فاطر؛ شتری که دندان نیش وی برآمده باشد. (ناظم الاطباء).
- فاطرالسموات ؛ ابن عباس گوید: من نمیدانستم که فاطرالسموات چیست تا اینکه روزی دو اعرابی به نزد من آمدند که بر سر مالکیت چاهی نزاع داشتند و یکی آنها به دیگری میگفت : «أنا فَطَرْتُها» (من آن راکنده ام )؛ یعنی من آن را بنیاد نهاده ام . (از اقرب الموارد). آفریننده ٔ آسمانها. خدا : رب قد آتیتنی من الملک و علمتنی من تأویل الاحادیث فاطر السموات و الارض . (قرآن 101/12).
|| (سوره ٔ...) سورة الملائکه . سوره ٔ سی وپنجم قرآن پیش از یس . از سوره های مکیه و دارای 45آیه است . (المنجد). || (ع ص ) بعیر فاطر؛ شتری که دندان نیش وی برآمده باشد. (ناظم الاطباء).
