فاعلة
لغت‌نامه دهخدا
فاعلة. [ ع ِ ل َ ] (ع ص ) تأنیت فاعل . رجوع به فاعل شود.
- علت فاعله ؛ یکی از علل چهارگانه ، و آن را علت محرکه نیز نامند. (یادداشت بخط مؤلف ). علت فاعلی امری است که مفید وجود شی ٔ باشد و خارج از ذات معلول است . (فرهنگ اصطلاحات فلسفی جعفر سجادی ص 202).
- قوه ٔ فاعله ؛ به قوه ٔ محرکه ٔ عضلات میگویند، و قوه ٔ عامله هم مینامند،اما از نظر عرفی میان قوه ٔ عامله و قوه ٔ فاعله فرق است . (از فرهنگ اصطلاحات فلسفی ص 223).
- علت فاعله ؛ یکی از علل چهارگانه ، و آن را علت محرکه نیز نامند. (یادداشت بخط مؤلف ). علت فاعلی امری است که مفید وجود شی ٔ باشد و خارج از ذات معلول است . (فرهنگ اصطلاحات فلسفی جعفر سجادی ص 202).
- قوه ٔ فاعله ؛ به قوه ٔ محرکه ٔ عضلات میگویند، و قوه ٔ عامله هم مینامند،اما از نظر عرفی میان قوه ٔ عامله و قوه ٔ فاعله فرق است . (از فرهنگ اصطلاحات فلسفی ص 223).
