فتنه جو

فتنه جو. [ ف ِ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) فتنه جوی . آنکه در پی برپا کردن آشوب باشد و فتنه را خوش دارد. فتنه انگیز. رجوع به فتنه شود. || سپاهی . جنگجو :
آمد از دهگان سبکپایی که : یکجا آمدند
از سوار و از پیاده ، فتنه جویی ده هزار.

مسعودسعد.

رجوع به فتنه و فتنه جوی شود.